De verzen 224 en 225 gaan over het zweren van een eed, maar eerst moeten we vers 223 nog afmaken. Het eind dat vers leek namelijk niet al te best te passen bij wat eraan voorafging (en helaas past het ook niet goed bij wat erop volgt).
223. (...) En weet dat je hem (Allah) zult ontmoeten. En breng goed nieuws aan de gelovigen.Bij nader inzien passen de laatste twee zinnen niet eens goed bij elkaar. Dat moslims zich volgens de regels moeten gedragen omdat ze Allah anders zullen "tegenkomen" is een begrijpelijk dreigement, maar welk goed nieuws krijgen de gelovigen vervolgens te horen? We komen het niet te weten. We gaan maar door met vers 224.
224. Laat Allah geen hindernis voor je zijn, doordat je bij zijn naam gezworen hebt, bij het goeddoen, je (religieuze) plicht vervullen, of vrede sluiten tussen mensen. Allah hoort en weet (alles).
225. Allah zal je niet ter verantwoording roepen als je een ondoordachte eed gezworen hebt; het gaat om wat je je in je hart hebt voorgenomen. Allah is vergevend en genadig.Vers 224 betekent in feite dat de eed van een moslim niet veel waard is: verschillende andere zaken gaan er bovenuit, zaken die stuk voor stuk nogal vaag en rekbaar zijn. Vers 225 zwakt de kracht van een eed nog verder af, en beloont mensen die maar raak zweren. Want als je bij het zweren niet goed hebt nagedacht kom je er wat Allah betreft mee weg als je je eed later weer breekt. Deze verzen samen betekenen zo ongeveer dat een eed tot niets verplicht, tenzij het toevallig goed uitkomt.
Voor moslims èn niet-moslims is dit iets om in de oren te knopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Op- of aanmerkingen? Plaats ze hier...