zaterdag 28 april 2012

Geen discussie

Soera 3:19-20
19. Zeker, de religie voor Allah is overgave [islam], en het meningsverschil van de mensen van het Boek ontstond pas toen de kennis tot hen kwam, (en) afgunst tussen hen. En wie de tekenen van Allah bedekt, zeker, Allah is snel in het afrekenen.
Steeds weer zien we die tegenstelling: Allah eist onderwerping, dat is de enige juiste godsdienstige houding, en wie daarvan afwijkt krijgt binnenkort met Allah te maken. En tussendoor natuurlijk nog een vleugje smaad, de suggestie dat de afwijzing van de leer van Mohammed niet voortkomt uit kennis van het Boek, maar uit afgunst.

Wel, ik heb weinig redenen om jaloers te zijn op de aanhangers van de Koran. Het 'snelle afrekenen' spreekt mij in elk geval niet zo aan, ik had liever 'overtuigend argumenteren' gezien. Hoe denkt de Koran daarover?
20. En als zij met jou in discussie gaan, zeg dan: "Ik heb mezelf volledig aan Allah onderworpen, ook iedereen die mij volgt". En zeg tegen hen aan wie het Boek is gegeven en aan de analfabeten: "Onderwerpen jullie je ook?" Als zij dat doen, dan zijn ze op het juiste pad geleid, maar als ze zich afkeren, is het aan jou de boodschap te verbreiden. En Allah let op zijn dienaren.
Het antwoord van de moslim op discussie is de oproep tot onderwerping, kort gezegd: "je bek houden en knielen". Jezus deed zo niet, en zijn volgelingen evenmin. Zij trokken mensen over de streep met overtuiging, met wonderen zelfs. Ik denk dat de koranschrijver daar jaloers op was.

zaterdag 21 april 2012

Hemelvaart

Soera 3:55
55. Zeker, Allah zei: "O Isa, ik maak een einde aan je verblijf en laat je naar mij opstijgen en zal je ontdoen van de ontkenners en zal hen die jou volgen boven hen stellen die ontkennen tot de dag van de opstanding. Dan zullen jullie tot mij terugkeren, dan zal ik beslissen tussen jullie met betrekking tot waarin jullie verschillen."
Samengevat: Allah haalt Isa op, belooft de overhand aan zijn volgelingen en voorspelt het eindoordeel op de "dag van de opstanding".

Een typisch islamitisch thema hier is dat de gelovigen de overhand hebben over de ongelovigen. Dat is niet bepaald een christelijk thema, integendeel. Christenen waren in het Romeinse Rijk trouwens eeuwenlang ondergeschikt en bij tijden vogelvrij.

Maar er speelt een belangrijker thema hier. Er zijn subtiele maar belangrijke verschillen met wat we in de Bijbel kunnen lezen. Het zal wel duidelijk zijn dat de koranschrijver met Isa Jezus bedoelt (de naam Isa is een vergissing, maar die kwestie laten we hier even rusten). Goed, Isa wordt dus door Allah opgehaald, maar in de Bijbel kiest Jezus zelf het tijdstip om naar zijn Vader terug te keren. In de Koran moet Allah Isa van zijn tegenstanders ontdoen, in de Bijbel heeft Jezus dat zelf al gedaan. In de Koran gaat Allah zich bezighouden met theologische meningsverschillen, in de Bijbel is Jezus het criterium. Kortom, in het hemelvaartsverhaal van de Koran is Isa het lijdend voorwerp, in de Bijbel is Jezus het onderwerp.

Moslims zeggen graag dat ze Jezus/Isa als profeet respecteren. Maar de Koran degradeert hem. Het is maar dat u het weet.

zaterdag 7 april 2012

Sara

Soera 11:69-72
Soera 51:24-29

Deze keer: twee stukjes uit de Koran die gaan over dezelfde geschiedenis zoals die verteld wordt in de Tenach, Genesis hoofdstuk 18. Dat verhaal gaat ongeveer zo:

Op een vroege namiddag zit Abraham bij zijn tent als er drie mannen bij zijn tent verschijnen (de schrijver interpreteert dit als een bezoek van Jahweh, God, zelf). Abraham laat water halen zodat de mannen hun voeten kunnen wassen en belooft wat brood voor de trek. Dat brood moet nog wel eerst gebakken worden. Terwijl zijn vrouw Sara dat doet, zoekt Abraham een mooi kalf van zijn kudde uit en laat dat door zijn knecht bereiden. Als Abraham de mannen van alles heeft voorgezet, vragen zij hem waar Sara is. Zij is in de tent, en hoort het als één van de mannen voorspelt dat zij het volgende jaar een kind zal hebben. Sara moet daar om lachen, want dat zit er vanwege haar leeftijd namelijk niet meer in. Maar de bezoeker houdt vol. Hij belooft zelfs op kraamvisite te komen.

Nu de Koranfragmenten. Zoals gezegd zijn het er twee.
Soera 51:24. Is het verhaal van de geëerde gasten van Ibrahim jullie bekend?
25.  Toen ze bij hem arriveerden, zeiden zij: "Vrede!". "Vrede," antwoordde hij, "onbekenden!"
26.  Toen ging hij snel naar zijn gezin en kwam met een gemest kalf.
27. Toen hij het bij hen gebracht had, zei hij: "Willen jullie er niet van eten?"
28. Toen werd hij bang van hen. "Vrees niet", zeiden ze, en ze kondigden hem het goede nieuws aan van een jongen met wijsheid.
29. Toen verscheen zijn vrouw, diep bedroefd. Ze sloeg zich tegen het voorhoofd en zei: "Een onvruchtbare oude vrouw!"
De overeenkomsten zijn opvallend, zodat we weten dat het over dezelfde geschiedenis gaat als die in Genesis.  Maar de verschillen zijn óók opvallend. Ten eerste wordt Ibrahim bang van zijn bezoekers als ze niet eten van wat hij hen heeft voorgezet. In Genesis is daar geen sprake van. Verder staat de naamloze vrouw van Ibrahim niet te lachen, zoals Sara, maar juist te huilen. De rest van de verschillen laten we maar even zitten.

Nu het tweede fragment, uit soera 11:
69. Zeker, onze boodschappers kwamen bij Ibrahim met goed nieuws. Zij zeiden: "Vrede!" "Vrede", zei hij, en hij ging meteen een bereid kalf halen.
70. Maar toen hij zag dat ze hun handen niet naar het voedsel uitstaken, vertrouwde hij het niet meer en begon bang te worden. Zij zeiden: "Vrees niet, zeker, we zijn gestuurd naar het volk van Loet."
71. En zijn vrouw stond (ergens) en lachte; toen gaven wij haar het goede nieuws van Itschaq en na Itschaq van Jaqoeb.
Moslims kloppen zich wel eens op de borst dat de Koran zichzelf nergens tegenspreekt, maar hier klopt toch iets niet. In soera 51 huilt de vrouw van Ibrahim, in soera 11 lacht ze. Ze lacht daar overigens wel op het verkeerde moment.

Tenslotte, een klein maar misschien veelzeggend detail: de vrouw van Ibrahim krijgt de naam van haar zoon alvast te horen, maar wat nog mooier is, ook al de naam van haar kleinzoon! Of zou de koranschrijver soms hebben gedacht dat Jaqoeb de jongere broer van Itschaq was, in plaats van zijn zoon?

vrijdag 6 april 2012

Foute vrijdag

Soera 4:157

Speciaal op Goede Vrijdag herdenken christenen dat Jezus, de zoon van God, aan een kruis stierf, als offer voor de zonden van de mensheid. Moslims zijn het daar niet mee eens, en baseren zich daarbij op het volgende vers:
157. En ze zeggen: "Zeker, wij hebben gedood de Messias, Jezus de zoon van Maria, boodschapper van Allah". Maar ze hebben hem niet gedood, en ze hebben hem niet gekruisigd, maar voor hen leek het erop. Wie het daar niet mee eens zijn, zijn vol twijfel. Ze hebben er geen kennis over maar volgen slechts vermoedens. Ze hebben hem zeker niet gedood.
Merkwaardig, want in het Nieuwe Testament is er geen enkele aanwijzing dat Jezus' volgelingen ook maar een moment twijfelden of het wel Jezus was die daar hing. Ook zij die hem dood wilden hebben, de religieuze leiders uit die tijd, hebben zich er ongetwijfeld van verzekerd dat de Romeinen de door hen gehate leraar hadden ophangen.

Waarom ligt de Koranschrijver hier zo radicaal op ramkoers? Wel, ook dat is misschien schijn. Op interfaithforums.com, in het artikel "Koran confirms Jesus' crucifixion until death...", verdedigt de blogger Bowman het opmerkelijke standpunt dat hier sprake is van een vertaalfout van met name het woordje wma, dat in bovenstaande vertaling "en niet" wordt, maar net zo goed (en meestal beter) "en dat" had kunnen zijn. In zijn alternatief komt er dan ongeveer dit te staan:
157. En hun uitspraak: "Zeker, we doodden de Messias, Jezus, zoon van Maria, Allah's boodschapper, en dat zij hem doodden, en dat zij hem kruisigden, en zeker zij evenzo, en waarachtig van wie zij in hem verschilden, zijn zij zeker niet in twijfel van hem, wat hem betreft, van kennis, behalve om het geloof te volgen, en dat zij hem zeker doodden.
Intrigerend, het zou aardig zijn als het zo was, maar geweldig overtuigend vind ik het niet.

Misschien is de eerste vertaling gewoon goed, en heeft de koranschrijver zijn ideeën opgedaan bij het docetisme. Of misschien bij de Pers Mani, die een religie stichtte die hetzelfde punt maakte als de islam eeuwen later. Niet origineel dus, wel fout.