In de verzen 74 en 77 richt de koranschrijver zich tegen moslims die weigeren te vechten. Hij probeert ze daar met beloftes te motiveren. Maar in het volgende vers gaat hij uit een ander vaatje tappen:
78. Waar je ook bent, de dood zal je weten te vinden, al zit je hoog in een sterke toren...Dit is dus een vervloeking aan het adres van de pacifistische moslim. Misschien is het zelfs een dreigement. Vervolgens gaat de schrijver verder met de pacifisten in de derde persoon:
78. (...) Als het ze meezit, zeggen ze: "Dit is van Allah", maar als ongeluk ze treft, zeggen ze: "Dat is jouw schuld!" Zeg (dan tegen hen): "Alles komt van Allah." Wat is er toch met die lui dat ze er nauwelijks een woord van begrijpen?De moslim die aan het woord is, gaat niet in op de beschuldiging dat hij de oorzaak is van het leed van andere moslims. In plaats daarvan geeft hij Allah de schuld, want "alles komt van Allah". Maar in het volgende vers neemt hij daar meteen weer afstand van:
79. Wat je voor goeds overkomt, is van Allah; maar het ongeluk dat je overkomt, komt door jezelf...Kon de Koranschrijver niet kiezen wie hij de schuld zou geven? Van één ding lijkt hij in elk geval zeker, namelijk dat de vechtjassen niets te verwijten valt. De logica van de Koran is ondoorgrondelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Op- of aanmerkingen? Plaats ze hier...