vrijdag 20 mei 2011

Meteorologie voor Dummies

Soera 12:163-164

Na de vervloekingen van vers 159 t/m 161 met als klap op de vuurpijl het dreigende vers 162 tapt de schrijver ineens uit een ander vaatje:
163. En jullie Allah is één Allah! Er is geen god behalve Hij, de Weldadige, de Genadige.
Dit komt ons enigszins bekend voor uit het Bijbelboek Deuteronomium:
Deut. 6:4. Luister, Israël! Jahweh, onze God, Jahweh is de enige!
En nu hebben we dus een probleem. Als de God van de moslims de enige is dan kan de God van Israël niet óók de enige zijn - tenzij we het over dezelfde hebben natuurlijk, maar dat geloven alleen moslims. Enfin, we gaan verder op een ander onderwerp (hooguit één vers lang bij iets stilstaan is in de Koran heel gewoon).
164. Zie! In de schepping van de hemelen en de aarde, in de afwisseling van de nacht en de dag, in het zeilen van de schepen over de oceaan voor het gewin van de mensen, in de regen die Allah doet neerdalen uit de lucht, en het leven dat Hij daarmee geeft aan de aarde die dood is; in de dieren van alle soorten die Hij over de aarde verspreidt, in het draaien van de winden, en de wolken die zij volgen als hun slaven tussen de lucht en de aarde; hierin zijn tekenen voor een volk dat wijs is.
Je zou dit vers kunnen opvatten als een gedichtje, bloemrijk proza waarin het er meer om gaat een gevoel over te brengen dan om een zaak nauwkeurig te beschrijven, maar het eind van het vers maakt duidelijk dat we het zo niet moeten lezen: "hierin zijn tekenen voor een volk dat wijs is". Kortom, de zaken die hier beschreven worden zijn voor wijze mensen bewijzen. Maar wat moeten van deze 'tekenen' denken?
  1. Het zeilen van handelsschepen is niet echt een 'teken voor een volk dat wijs is', eerder een uiting van een volk dat wijs is (slim genoeg om schepen te maken namelijk).
  2. Dat er in een woestijnachtig gebied allerlei leven verschijnt als het een keer regent bewijst natuurlijk dat dat leven er al was; alleen iemand die er geen verstand van heeft denkt dat de aarde echt dood was.
  3. Dat de winden de wolken volgen is onzin (maar zo vertaalt Yusufali het wel); aan de andere kant is de vertaling van Pickthal en Shakir, dat juist de wolken gehoorzaam zijn, zonder betekenis omdat ze er niet bij vertellen aan wie ze dan gehoorzaam zijn en wat ze in die gehoorzaamheid dan doen of laten.
Wat moet een 'volk dat wijs is' met dit soort oppervlakkig, onnozel en inhoudsloos gepraat? Op zijn best: de schouders ophalen. Maar ik denk eerder dat een volk dat wijs is het zal zien als een bewijs dat de schrijver niet wijs was, of tenminste niet wijzer dan de rest.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Op- of aanmerkingen? Plaats ze hier...