maandag 6 februari 2012

De verliezers waren fout

Soera 2:27
27. Zij die het verbond met Allah verbreken na de bevestiging en scheidt wat Allah heeft geboden te verbinden en onheil stichten in het land; zij zijn de verliezers.
Dit vers blinkt toch wel uit in onduidelijkheid. Over welk verbond gaat het hier? Welke band wordt hier verbroken? Wat betekent "onheil stichten" precies? En wat betekent het om "verliezers" te zijn?

Het zou kunnen dat deze zinsneden allemaal bij elkaar horen, en dat "zij", die de een of andere unie opbliezen, een oorlog ontketenden waar ze zelf het slachtoffer van werden. De schuld van die oorlog en de bijbehorende slachtoffers ligt dan natuurlijk bij die verbondsbrekers. De verliezers krijgen in de islam trouwens altijd de schuld. Dat is een heel praktische benadering, omdat de winnaars zich dan niet rot hoeven te voelen.

Dit soort oorlogsethiek is natuurlijk prima zolang je zelf de winnaar bent, zoals steeds het geval was tijdens de eerste eeuw van de Arabische expansie. Maar het doet dan wel extra pijn als je teruggeslagen wordt, zoals bijvoorbeeld tijdens de kruistochten gebeurde. Dat trauma is de islam nooit meer te boven gekomen. Ook de Joodse staat Israël is om die reden voor moslims onverteerbaar. Winnen is immers voorbehouden aan moslims, verliezen aan de rest.

In het christendom ligt dat heel anders. Christenen zijn erop ingesteld het onderspit te delven, zij stellen hun hoop op iets beters dan militaire overwinning. Lees bijvoorbeeld in Lukas hoofdstuk 9:
24. (...) wie zijn leven verliezen zal omwille van Mij [Jezus], die zal het behouden. [25] Want wat baat het een mens heel de wereld te winnen en zichzelf te verliezen of zelf schade te lijden?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Op- of aanmerkingen? Plaats ze hier...