Vergeving zonder Christus

Soera 4:105-112

105. Zo is het: wij hebben aan jullie het boek met de waarheid geopenbaard, om te kunnen oordelen tussen mensen op grond van wat Allah jullie heeft laten zien. En wees geen advocaat van de bedriegers.

106. Maar vraag vergeving aan Allah; want Allah is vergevingsgezind en barmhartig.

107. En pleit niet voor hen die zichzelf bedriegen; Allah houdt niet van een bedrieger, een zondaar.

108. Zij verbergen (zich) voor mensen, maar zij verbergen (zich) niet voor Allah. Hij is bij hen als zij in de nachtwake dingen zeggen die hem niet bevallen; zeker, Allah omsingelt wat zij doen. 

109. Wacht maar! Jullie zijn er nu, om voor hen te pleiten in het leven van deze wereld, maar wie zal er voor hen pleiten bij Allah op de dag van de opstanding, wie zal er dan voor hen optreden?

De schrijver doet aan verdachtmakingen die hij niet kan bewijzen. De mensen die hij voor bedriegers (of zelfs verraders, volgens andere vertalers) houdt, plegen dat bedrog volgens hemzelf bij nacht, als hij er niet bij is. De informatie heeft hij dan zeker van Allah, alsof die hem in vertrouwen heeft genomen.

Aan de andere kant waren er mensen die het juist voor de 'bedriegers' wilden opnemen, maar de koranschrijver vindt dat verkeerd. "En," zegt hij erbij, "uiteindelijk neemt Allah ze toch wel te grazen, als jullie er niet zijn!" Je krijgt de indruk dat de schrijver en zijn maten op dit moment niet de baas zijn.

110. Wie kwaad doet of zijn ziel bezwaart en dan vergeving vraagt aan Allah, hij zal ontdekken dat Allah vergevingsgezind en barmhartig is. 

111. En wie een zonde begaat, zal daar zelf zijn verdiende loon voor krijgen. Allah weet ervan, en hij is wijs.

112. En wie een overtreding of misdaad begaat en de schuld legt bij een onschuldige, die maakt zich schuldig aan laster en voegt een zonde toe.

Vers 110 is een herhaling van 106. Of andersom: vers 106 is een ingekorte variatie op vers 110, dat nogal storend tussen 105 en 107 is ingevoegd. De verzen 111 en 112 lijken niet erg bijzonder met de bewering dat de schuldige moet boeten en niet een onschuldige. Maar deze verzen hebben misschien een dubbele bodem, wat aannemelijk is als je je realiseert dat de islam zich vanaf het begin tegen het christendom heeft afgezet. Volgens het christendom is het namelijk Jezus, die onschuldig is, die de schuld van de gelovigen op zich neemt. "Niets daarvan," zegt de koranschrijver, "dat is misdadig!" "En trouwens vergeeft Allah de zonden gewoon als je daarom vraagt" (vers 110).

Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig, maar de goede verstaanders van toen zijn er nu niet meer. De christenen tegen wie deze polemiek was gericht werden al snel gemarginaliseerd. Binnen de islamitische wereld werd er niet meer met christenen gediscussieerd.