259. Of denk aan de parabel van hem die bij een woonplaats kwam die met de grond gelijk was gemaakt. Hij zei: "Kan Allah hier weer leven geven?" Toen liet Allah hem sterven en maakte hem na honderd jaar weer levend. "Hoe lang ben je hier geweest?", zei hij. Hij antwoordde: "Een dag, of een deel van een dag." "Nee", antwoordde hij, "honderd jaar! Kijk naar je eten en drinken: het is niet bedorven. Kijk naar je ezel. En (om) je als teken voor de mensen (te laten zijn): kijk naar je botten, hoe ze zijn samengevoegd en bedekt zijn met vlees." Toen het hem duidelijk was geworden zei hij: "Ik weet dat Allah macht heeft over alles".Over wie gaat dit verhaal? Oude islamitische tradities leggen het verband met de Bijbelse figuur Ezra (Arabisch: Oezair), maar die Ezra was een leidende figuur van de Joden die van Babylonië terugkeerden naar Jeruzalem. Voor honderd jaar (schijn)dood zijn had hij geen tijd, en zoiets is dan ook niet beschreven. Ja, in de Koran wel, maar daar staat zijn naam dan weer niet bij.
Wat moeten we met deze parabel? De boodschap is dat een stad kan herleven, al is het na een eeuw. Dat doet dan wel weer denken aan de situatie van de Joden in de tijd van Ezra die (na zeventig jaar, niet pas na honderd) in Jeruzalem terugkeerden en zich moeten hebben afgevraagd of het ooit weer wat zou worden met die stad.
De rest van vers 259 is islamitische opsmuk. Het verhaal is als het ware ingepast in een andere religie, die van Allah. Daarbij is dat andere verband, namelijk met Jeruzalem, verloren gegaan. Deze weglating van belangrijke details en verdraaiing van de rest is algemeen voor de manier waarop Bijbelverhalen in de Koran worden weergegeven. In dit geval is het verschil zelfs zo groot geworden dat je je afvraagt of de schrijver het wel echt over Ezra had. Maar de moslimtradities laten daarover geen twijfel bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Op- of aanmerkingen? Plaats ze hier...