261. De parabel van hen die hun bezit investeren in de weg van Allah: (het is) zoals graan dat zeven jaar groeit met honderd korrels in elke aar. En Allah vermenigvuldigt voor wie hij wil, en Allah heeft brede kennis.Graan dat zeven jaar groeit en korrels produceert is een wonder. Granen zijn namelijk éénjarige, onder bijzondere omstandigheden tweejarige gewassen, maar dan heb je het wel gehad. En honderd korrels in één aar is voor tarwe (daar hebben we het toch over, of niet?) ruim het dubbele van wat normaal is. Maar goed, dat zou dus nog kunnen.
De vraag, zoals zo vaak: hoe komt de schrijver aan deze parabel? Aangezien de Koran schatplichtig is aan de Bijbel is dat niet lang zoeken. Dat van die zeven jaren graan vinden we in Genesis 41:
Gen. 41:26. (...) die zeven mooie aren betekenen ook zeven jaren...Voor die honderd korrels kunnen we terecht bij Lukas:
Luk. 8:8. En een ander deel viel in de goede aarde en toen het opgegroeid was, bracht het honderdvoudige vrucht voort...Beide tekstfragmenten gaan inderdaad over graan, maar ze gaan geen van beiden over het besteden van geld aan (of op) de Weg van Allah. Het eerste gaat gewoon over graan, het tweede over mensen die tot geloof komen en ook anderen tot geloof brengen.
Het lijkt erop dat de koranschrijver geen snars heeft begrepen van waar de originele parabels over gingen. Door de samenvoeging van deze twee en de aparte draai die de schrijver eraan geeft ontstaat eigenlijk een onzinverhaal. Het is niet gemakkelijk in te zien - en daarom als parabel mislukt - waarom zeven jaar lang honderd korrels dragend graan een beeld is van de investeerder. Staat honderd voor het aantal zilverstukken dat hij per jaar zal geven? En gaat hij dan na zeven jaar de pijp uit?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Op- of aanmerkingen? Plaats ze hier...