In soera 2:216 e.v. vonden we al een ondubbelzinnige oproep tot vechten, zin of geen zin. In het vers dat volgt staat een variatie: een oproep tot vechten, bang of niet bang.
243. Heb je hen niet gezien die hun huis ontvluchtten, in doodsangst, terwijl ze met duizenden waren? Allah zei tegen hen: Sterf! En toen maakte hij ze weer levend. Zeker, Allah is mensen genadig, maar de meeste mensen zijn niet dankbaar.
244. Vecht dus op de weg van Allah, en weet dat Allah hoort en weet.Wij fronsen onze wenkbrauwen bij het lezen van het bijzonder sterke verhaal in het midden van vers 243. Het doet vaag denken aan Ezechiël 37:10, maar de strekking van dat verhaal (eigenlijk een visioen) is duidelijk anders. In het koranverhaal zou het om een echte gebeurtenis gaan, en de bedoeling is de gelovigen te motiveren vooral niet voor de vijand te vluchten, deels met een dreigement, deels met een (vage) belofte.
Wat in deze verzen centraal staat is de ondubbelzinnige oproep tot geweld en een oorlogsethos van het type alles-of-niets. Soortgelijke oproepen vonden we naast het hierboven al genoemde vers 216 ook in vers 190. Door dit soort passages - en er volgen er nog meer - kan de islam toch moeilijk een religie van vrede worden genoemd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Op- of aanmerkingen? Plaats ze hier...